W wierceniu gazu ziemnego wybór między młotkiem w dół (DTH) a bitem stożka wałka zależy przede wszystkim od ** litologii formacji, metody wiercenia, opłacalności ** i ** celów operacyjnych **. Poniżej znajduje się porównanie tych dwóch i ich typowych zastosowań:

1. Młot w dół dołki (DTH) 

Zasada pracy:  

  Wykorzystuje gaz (powietrze/azot) pod wysokim ciśnieniem do napędzania tłoka, który wpływa na wiertarkę, przerywając skałę przez kombinację ** uderzenia + obrotu **.  

Zalety:  

Wysoka wydajność w twardej skale: szybka prędkość wiercenia w twardych, kruche formacje, takie jak granit i bazalt (2–3 razy szybciej niż bity stożkowe).  

Niskie uszkodzenie zbiornika: krążenie gazowe minimalizuje inwazję cieczy (odpowiednią do zbiorników o niskim ciśnieniu lub ciasnych).  

  Elastyczność kierunkowa: skuteczna dla studni pionowych lub płytkich studni kierunkowych.  

Wady:  

Zależność gazu: wymaga sprężarki powietrza lub generatorów azotu, zwiększając koszty.  

 Ograniczenia głębokości: Najlepsze dla studni płytkich do średnich (

  Nie nadaje się do miękkich formacji: podatna na bitowanie w łupku lub kamienie.  

Typowa aplikacja:  

 Wiercenie płytkiego gazu w ciasnym gazie lub gazie łupkowym (np. Powietrze, wiercenie piankowe).  

  Studnie eksploracyjne lub wiercenie powierzchniowe w twardej skale (np. Warstwy żwirowe, skała magmowa).  

 Regiony z wodą: nie wymaga krążenia cieczy.  

2. Bit rolek

Zasada pracy:  

  Obracające się stożki kruszą i ścinanie skały poprzez toczenie i kompresję.  

Zalety:  

  Wszechstronność: dostosowalne do formacji miękkich do twardej (regulowane typy zęba/designu i łożyska).  

  Kompatybilność głębin: odpowiednia dla głębokich studni (> 3000 metrów) i środowisk wysokiej temperatury/wysokiego ciśnienia (HTHP).  

3000 metrów) i środowisk wysokiej temperatury/wysokiego ciśnienia (HTHP).  

  Opłacalne: niższe koszty z góry, dojrzała technologia i prosta integracja (np. Wiercenie błota).  

Wady:  

  Niska wydajność w twardej skale: szybkie zużycie w niezwykle twardych formacjach, wymagające częstego wymiany.  

  Ryzyko uszkodzenia zbiornika: krążenie błota może zatykać pory (wymaga zoptymalizowanego płynu wiertniczego).  

  Wyzwania kierunkowe: mniej precyzyjna kontrola w studni poziomych w porównaniu z bitami PDC lub DTH.  

Typowe zastosowania:  

  Konwencjonalne pionowe studnie gazowe: wiercenie obrotowe w formacjach o średnich twardej (piaskowca, błoto).  

  Głębokie zbiorniki gazowe: w połączeniu z błotem o dużej gęstości, aby równoważyć ciśnienie formacyjne.  

  Formacje złożone: strefy splata lub złamane (zwiększona stabilność poprzez projektowanie zębów).  

3. Dodatkowe notatki

Bity PDC: W wierceniu gazu ziemnym powszechnie stosowane są również polikrystaliczne diamentowe kompaktowe elementy kompaktowe (PDC), szczególnie w poziomych studniach gazowych łupkowych, oferując doskonałą odporność na zużycie i ciągłe cięcie.  

Zastosowanie hybrydowe: różne bity mogą być używane w etapach, np.:  

  DTH dla twardych warstw powierzchniowych, przełączając się na bity stożkowe w bardziej miękkich głębszych formacjach.  

   Bity PDC w sekcjach poziomych, bity stożkowe w odcinkach pionowych.  

DTH Hammer: Priorytety dla twardej skały, wiercenia gazu, zbiorników płytkich/niskich ciśnień, podkreślając prędkość i ochronę zbiornika.  

Roller bit: lepiej nadaje się do konwencjonalnego wiercenia błota, głębokie studnie, formacje miękkie do średniej, koszty równoważenia i możliwość adaptacji.